"اعجـــاز نگاهــــت"
طاقتـــم رفـــت و داد از دل بیمــــار کشیـــدم!
تاب هــر سو زده ی زلف تـو افســون می کرد
آن زمــان بود که خرقـــه ز تن صبـــر دریـــدم!
مرهــم سوی نگاهت غــــــم دل را کـــه زدود
مــن بیمــــار به اعجــــاز نگـــاه تو رسیـــــدم!
نیست جز خاطــر تـو طـــرح دگـــر بر لوحــــم
غیـــر عشـــق تــو دل از عالـــم امکان بریـدم!
پیـــر شد در طلبــت قامــت در حــزن نشسته
ریخت بر کوی سرابت،تار هر مـــوی سپیـــدم!
گویند که هجـــران رخــت قصه بــی پایانیست
ایـن سخن را ز قضای سیه خویش شنیــــدم!
بـــاز چشمـــان مــن از خیل فراقـــت تــر شد
قطره ای بر سر صبرم زد و از خواب پریــدم...!
برگرفته شده از دیوان گژک
و رسالت من این خواهد بود