پرچم برار...
لبخنــــــد و طــــــرح گُل،از بین رفتـــــــه است!
دیگر نسیـــــــم عشــــــق کوران نمی کنــــد
یک فصــــــل درد و آه،بـــــر دل نشسته است!
اینجـــــا سخـــــن منطق منســــوخ آدم است
دیریسیت طنیـن قافیه هامان شکسته است!
یک شب بــــدون وقفه به دشــت دلـــــم ببــار
کاین مزرعه به دام ملخ هـا گسستــــه است!
هر شب ترک مـــی خورد بغض گلوی صبــــــر
صبـــری که از امیـــد وصالت،خستـــــه اسـت!
در انحصار پــــوچ خــــودم،نیست مــــــی شوم
پرچم برار،کــــه بغض گلویم شکستــــه است!
باز آ که عطــر تــــــــــو به شقایق نفس دهد...
اینجـــــا زمین بوی حضـــــــورت گرفته است...!
برگرفته شده از دیوان "گژک"
و رسالت من این خواهد بود