بکش دستی بر خوشه های بی سبوس

                                                                و پاک کن این غبار کهنه را...

                                        جاری کن دوای شبنم دیده گانت را

                                                                     که از هجوم ملخ ها بی زارم!

                                               بیا و آتش بزن بر خرمن بی دهقان...

                                                                          بگذار که گُر بگیرم از حضور تو!

                                                        مرا کافیست اینکه...:

                                                                               دست مایه ام،نگاه تو باشد...!!!