مسیر تــو ...
بر پاره زخــــم های دلـــم وصلـه مــی زنم
اندوه بس است و بـاز پر از خنده می شوم!
دیگر هوای نـــــم زده را باک اشــک نیست
بر استــــوار کـــوه دلــــم تکیه مــی دهم!
باز این چه شورش است در خلق چشم تو
ایــن بار چنین؛مجاب نگـــاه تو مــی شوم؟
ای مهربان!به مهر مدام ات قسم که جان
را بـــر سر خــــــوان کلام تـــو مــی دهم!
در خرقــه ی سلوک به خطا سالکیم و مـن
این جامه را به سِیــر مسیر تــو مــی درم!
بر من اگر به گوشه ی چشمی نظـر کنی
از مرگ رها و زنده به نام تو مـــی شوم...!
بر گرفته شده از دیوان "گژک"
و رسالت من این خواهد بود